Gdański Telefon Zaufania (24 h ) – (058) 301 00 00
Niebieska Linia - przemoc w rodzinie – 801 120 002
Pomarańczowa Linia – system pomocy rodzicom, których dzieci upijają się – 801 14 00 68
Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Gdyni – (058) 622-22-22
Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży w Gdyni– (058) 620 81 70
Poradnia Zdrowia Psychicznego w Gdańsku Nowy Port – (058) 342-33-21
Powiatowego Zespołu Poradni Psychologiczno - Pedagogicznych w Wejherowie – (058) 672-10-08
Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Rumi – (058) 671-09-56
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie (058) 672-40-63, (058) 672-17-60 |
Top
Top
Są to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych,
motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.
DYSLEKSJA - specyficzne trudności w czytaniu
DYSORTOGRAFIA - specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne)
DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma
Objawy dysleksji rozwojowej
Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu ujawniają się dopiero w szkole, podczas gdy już w okresie przedszkolnym można zauważyć objawy, które cechują tzw. dzieci ryzyka dysleksji.
- opóźniony rozwój mowy;
- mała sprawność i koordynacja ruchów podczas zabaw ruchowych, samoobsługi, rysowania i pisania (brzydkie pismo);
- wadliwa wymowa, trudności z wypowiadaniem złożonych słów, błędy gramatyczne;
- trudności z różnicowaniem głosek podobnych oraz z wydzieleniem sylab, głosek ze słów i ich syntezą;
- trudności z wykonywaniem układanek i odtwarzaniem wzorów graficznych;
- oburęczność;
- mylenie prawej i lewej ręki;
- trudności w czytaniu pomimo dobrej inteligencji oraz braku zaniedbania środowiskowego i dydaktycznego;
- trudności z opanowaniem poprawnej pisowni: pismo zwierciadlane, mylenie liter podobnych pod względem kształtu (p-b-d-g), liter odpowiadających głoskom zbliżonym fonetycznie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne pomimo znajomości zasad ortografii.
mgr Joanna Lelito psycholog szkolny
Zasady pracy z dzieckiem w domu |
 |
|
 |
|
 |
starać się zrozumieć możliwości i ograniczenia dziecka (dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy); |
 |
dbać o to, by dziecko systematycznie wykonywało zalecenia terapeutyczne; |
 |
spokojnie omawiać napotkane trudności; |
 |
umacniać poczucie własnej wartości dziecka, podkreślając jego dotychczasowe osiągnięcia i skupiając się na jego mocnych stronach; |
 |
doceniać wysiłek dziecka, nawet jeśli nie przynosi on pożądanych efektów; |
 |
zachęcać (ale nie zmuszać) dziecko do czytania dla przyjemności, podsuwając ciekawe książki i artykuły; w wypadku dużych trudności czytać wspólnie; |
 |
umożliwić dziecku korzystanie z książki mówionej; |
 |
pozwolić dziecku pisać ołówkiem – ułatwia to poprawianie błędów i zapobiega utrwalaniu niepoprawnych zapisów; |
 |
jak najczęściej ćwiczyć pisanie z pamięci |
|
 |
|
 |
|
 |
traktować trudności dziecka jako przejaw lenistwa lub niechęci do pracy; |
 |
próbować mobilizować dziecko do pracy przez wyśmiewanie czy porównywanie z rodzeństwem lub kolegami; |
 |
zwalniać dziecko z systematycznej pracy; |
 |
odrabiać zadań domowych za dziecko; |
 |
liczyć na natychmiastowe efekty; |
 |
podważać autorytetu nauczycieli i terapeuty; |
 |
podkreślać i poprawiać błędów podczas sprawdzania prac pisemnych |
|
Opracowanie R. Czabaj „ORTOGRAFFITI. Przewodnik dla nauczyciela” |
Top
ZABURZENIA KONCENTRACJI UWAGI
- dziecko nie jest w stanie skoncentrować się na szczegółach podczas zajęć szkolnych, pracy lub w czasie wykonywania innych czynności, popełnia błędy wynikające z niedbalstwa,
- często ma trudności z utrzymaniem uwagi na zadaniach i grach.
- często wydaje się nie słuchać tego, co się do niego mówi,
- często nie stosuje się do podawanych kolejno instrukcji i ma kłopoty z doskoczeniem zadań szkolnych i wyplenianiem codziennych obowiązków, jednak nie z powodu przeciwstawiania się lub niezrozumienia instrukcji,
- często ma trudności z zorganizowaniem sobie pracy lub innych czynności,
- nie lubi, ociąga się lub unika rozpoczęcia zajęć wymagających dusznego wysiłku umysłowego – jak nauka szkolna lub odrabianie zadań domowych,
- często gubi rzeczy niezbędne do pracy lub innych zajęć Np.: zabawki, przybory szkolne, ołówki, książki, narzędzia,
- łatwo rozprasza się pod wpływem zewnętrznych bodźców,
- często zapomina o równych codziennych sprawach
NADRUCHLIWOŚĆ
- dziecko ma często nerwowe ruchy rąk lub stóp bądź nie jest w stanie usiedzieć w miejscu,
- wstaje z miejsca w czasie lekcji lub w innych sytuacjach wymagających spokojnego siedzenia,
- często chodzi po pomieszczeniu lub wspina się na meble w sytuacjach, gdy jest to zachowanie niewłaściwe – w szkole, w pracy, w domu,
- często ma trudności ze spokojnym bawieniem się lub odpoczywaniem,
- często jest w ruchu; „biega jak nakręcone”,
- często jest nadmiernie gadatliwe,
IMPULSYWNOŚĆ
- często wyrywa się do odpowiedzi zanim pytanie zostanie sformułowane w całości,
- często ma kłopoty z zaczekaniem na swoją kolej,
- często przerywa lub przeszkadza innym (np.: wtrąca się do rozmowy lub zabawy).
Organizacja pracy z dzieckiem w domu.
Podczas odrabiania lekcji:
- Podziel dziecku zadania na kilka krótszych.
- Mów krótko.
- Rób przerwy, gdy widzisz, że dziecko się rozprasza.
- Upewniaj się czy dziecko słucha i rozumie polecenia – poproś o powtórzenie polecenia.
- Gdy dziecko zajmuje się czymś innym niż chcesz, przywołaj jego uwagę.
- Podczas odrabiania lekcji wycisz telefon, wyłącz radio, telewizor i komputer.
- Zastosuj technikę „pustego biurka” (puste biurko, gładkie ściany, zamknięte okno, zabawki i komputer zostają za drzwiami).
- Chwal dziecko po skończeniu zadania.
mgr Joanna Lelito psycholog szkolny
Top
opracowany przez rodziców w trakcie kursów "Szkoła dla Rodziców" zorganizowanych przez Oddział Warszawski PTD.
Rodzicu pamiętaj |
- Kochaj, ale wymagaj.
- Okazuj dziecku swoje uczucia.
- Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim (pochodzące od ciebie i osób trzecich).
- Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka, nawet bardzo drobne.
- Doceniaj nawet niedokończone dzieło dziecka.
- Zanim skrytykujesz, pozwól dziecku wyjaśnić.
- Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
- Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za jego naukę.
- Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach i innych sprawach.
- Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj je w tym.
- Pozwól dziecku poczuć jego sukces.
- Pokaż dziecku korzyści płynące ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie - i nie naciskaj dłużej.
- Okazuj dziecku swoją wiarę w jego sukces.
- Stawiaj poprzeczki ma miarę własnych ambicji.
- Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.
- Naucz się rozmawiać z dzieckiem.
- Naucz się słuchać dziecka.
- Nie monologuj.
- Rozmawiaj z dzieckiem wtedy, gdy panujesz nad swoimi emocjami.
- Nie obarczaj dziecka poczuciem winy.
- Wyszukuj pozytywy w każdej sytuacji.
- Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.
- Nie mów "nigdy", "wszystko" i "zawsze".
|
|
|